«Ανιχνεύοντας Ιστορίες για τα Δέντρα σε ένα Άδεντρο (;) Νησιώτικο Τοπίο»

Τα πολιτισμικά τοπία της Μεσογείου δίνουν συχνά της εντύπωση των άδεντρων τόπων που στο πέρασμα των αιώνων κατέστρεψε η ανθρώπινη παρουσία ενισχύοντας τη θεωρία ενός ‘χαμένου παράδεισου’. Ωστόσο στη μικρή εικόνα τα τοπία της Μεσογείου βρίθουν λεπτομερειών συνύπαρξης δέντρων και ανθρώπων, ενώ τα δέντρα τους φανερώνουν μυστικά για μια ζωή προσαρμοσμένη σε μακριά ζεστά καλοκαίρια, ελάχιστη βροχή, τη βόσκηση και τη μακραίωνη ανθρώπινη παρουσία. Θαλασσοκυπάρισσα, πεύκα, κυπαρίσσια, αρμυρίκια, ελιές και βελανιδιές, αυτοφυή ή ξενόφερτα φυτεμένα δέντρα, παρόντα ή απόντα έχουν τις δικές τους ιστορίες να διηγηθούν για τους ανθρώπους, τον τόπο τους, ακόμη και τα ταξίδια τους. Τέτοιες ιστορίες θα ανιχνεύσουμε περπατώντας γύρω από τη Μάρπησσα συζητώντας για την ιστορία και την εξέλιξη του αιγαιακού τοπίου των Κυκλάδων.